آخرین مطالب
امکانات وب
یه پنجره با یه قفس...
یه حنجره بی هم نفس...
سهم من از بودن تو،
یه خاطره س.. همین و بس....
تو این مثلث غریب،
ستاره ها رو خط زدم...
دارم به آخر می رسم...
از اونور شب اومدم..
یه شب که مثل مرثیه،
خیمه زده رو باورم...
میخوام تو این سکوت تلخ،
صداتو از یاد ببرم..
بزار که کوله بارمو، رو شونه ی شب بزارم....
باید که از این جا برم،
فرصت موندن ندارم...
داغ ترانه تو نگام،،،،،
شوق رسیدن تو تنم...
تو حجم سرد این قفس، منتظر پر زدنم...
من از تبار غربتم،،،،،
از آرزوهای محال...
قصه ی ما تموم شده.. با یه علامت سوال؟؟؟؟
بزار که کوله بارمو،
رو شونه شب بزارم..
باید که از اینجا برم،،،،،،
فرصت موندن ندارم.......
نوشته شده در چهارشنبه بیست و هفتم بهمن ۱۳۹۵ساعت 22:13 توسط مریم پاتر|
مریم پاتر...برچسب : نویسنده : 0maryampatterd بازدید : 101